Banja Vrdnik se nalazi na južnim padinama Fruške gore, delimično u sastavu Nacionalnog parka. Udaljena je 80 km od Beograda i 24 km od Novog Sada.
Turistička istorija banje Vrdnik počinje posle Drugog svetskog rata kada su rudari iz čuvenog vrdničkog rudnika mrkog uglja, čiji je kvalitet poređen sa šleskim, podigli mali banjski kompleks. Kompleks je ubrzo izašao na dobar glas, rudnik je zatvoren i Vrdnik se zazeleneo.
Banja Vrdnik, najsunčanije mesto Vojvodine na 200 m nadmorske visine, ekološka oaza sa obiljem vegetacije, leži na bogatim nalazištima termalno-mineralne vode. Zato su se stručnjaci i opredelili da ovde izgrade savremeni Zavod za specijalnu rehabilitaciju i hotel "Termal". Kompleks poseduje otvoreni olimpijski bazen sa termo-mineralnom vodom temperature 32,8 oC, dva zatvorena bazena, biserne kupke, finsku saunu, sportske terene, 260 postelja i kongresnu dvoranu.
U Zavodu, koji raspolaže savremenom opremom za pružanje svih metoda fizikalne medicine i rehabilitacije, koju obavlja stručni tim lekara specijalista, leče se reumatizam i sve bolesti koštano-zglobnog sistema. Koriste se najsavremenije metode hidro i elektro terapije.
Vrdnik, iz koga je potekla prva struja u Sremu, iznedrio je i značajne ličnosti, pre svega spisateljicu Milicu Stojadinović Srpkinju koja je, priča se, zbog neostvarene ljubavi sa  Njegošem, svoj život tužno završila.
Vrdnička kula je, takođe, vredan istorijski spomenik jer je izgrađena na temeljima iz rimskog doba. Nadomak kule je mesto koje se zove Tatarica. Po predanju, zahvaljujući dobrom pregledu, tu su na vreme uočeni i zaustavljeni Tatari.
Banjsko-hotelsko-rehabilitacioni centar "Termal" stožer je razvoja turizma. Zahvaljujući njemu ceo kraj oživljava, niču brojni mali pansioni i teniski tereni. Osim posetilaca koji u banju Vrdnik dolaze iz zdravstvenih razloga, sve je više sportskih ekipa na pripremama, učesnika brojnih kongresa i poslovnih ljudi koji koriste produžene vikende u rekreativne svrhe.
Iz Banje Vrdnik mogu se praviti i brojni izleti u bližu i dalju okolinu, pre svega do 16 Fruškogorskih manastira koji svojom lepotom, značajem i vrednošću kulturnog blaga privlače brojne turiste. Nadomak samog termalnog centra je manastir Ravanica koji se prvi put pominje 1579. godine. Turci su spalili manastir ali su ga obnovili monasi Ravanice kod Ćuprije i dali mu ime manastira iz kojeg su došli. Tom prilikom su doneli mošti kneza Lazara te iz tog doba i potiče predanje da je Vrdnik njegova zadužbina. Obavezno treba posetiti i Etno okućnicu Jazak u obližnjem istoimenom selu, kao i fabriku veoma ukusne vode Jazak.