Opština Bor zahvata centralni deo istočne Srbije. Sam grad, nekadašnja metropola rudarstva i metalurgije, ne predstavlja idealnu turističku destinaciju, a ni smeštajni kapaciteti (osim u Brestovačkoj banji) u ovom trenutku nisu na zavidnom nivou, ali je okolna priroda neponovljivo lepa i bogata. Smenjuju se šume, pašnjaci i livade skrivajući Borsko jezero, Crni vrh, Stol i Dubašnicu, kanjon Lazareve reke sa Zlotskom pećinom, pećinu Vernjikicu, podnožje Tilva Njagre sa termomineralnim izvorima i Brestovačkom banjom.
1833. godine Knez Miloš Obrenović dolazi u Brestovačku banju interesujući se za izvore lekovite vode čija je svojstva baron Hederer uporedio sa nekim vodama Švajcarske i Tirola. Kneginja Ljubica Obrenović, Jevrem Obrenović, brat Kneza Miloša, i Milutin Petrović, brat Hajduk Veljka Petrovića, postaju prvi turisti na ovom prostoru.
Današnje turiste na njih podsećaju Konak, Knežev dvorac i druge atraktivne građevine toga doba. Okolne šume, osavremenjeni hotelski smeštaj i izvori termomineralne vode, čija se temperatura kreće od 32 do 40oC, stavljeni su u funkciju odmora, lečenja i rekreacije.
Na istočnim padinama Kučaja, posebno u okolini najvećeg sela Srbije Zlot, otkriveno je pravo bogatstvo pećina. Najatraktivnije su Lazareva ili Zlotska pećina (od sela Zlot udaljena 3 km, od Brestovačke banje 14 km i od Bora 18 km) koja je i najviše u turističkoj funkciji, potom pećine Vernjikica, Vodena, Mandina i Hajdučica. Zlotska pećina, čiji su ulaz na visini od 291 metra za vreme svoje vladavine Turci zazidali da bi sprečili skrivanje hajduka i zbegova, otvorena je za organizovane turističke grupe. Na istraženih 1800 metara najuzbudljivija je Ulazna dvorana kao i delovi prepuni pećinskog nakita poput
Prestone dvorane, Dvorane blokova, Koncertne dvorane i Dvorane slepih miševa.
Akumulacija vode za Borsko jezero počela je 1959. godine kada su završeni radovi na izgradnji brane na Brestovačkoj reci. U tamno-zelenoj vodi jezera, čija temperatura površinskog sloja leti ide na 25oC, što omogućava prijatno kupanje, ogleda se planina Tilva Njagra. Borsko jezero je omiljeno sastajalište sportskih ribolovaca, izletnika, turista na proputovanju i kupača.
Po usmenoj književnosti, ovaj kraj Srbije nastanjuju vile koje svojom pesmom i igrom svakoga omađijaju.
Nije čudo što sastavni deo nezvanične turističke ponude čini i poseta raznim vračarama u čije vradžbine veruju oni koji, zarad njih, dolaze iz raznih krajeva zemlje i sveta.
U nedostaku dobrog smeštaja, koji je za sada ostavština za budućnost, ovaj nesvakidašnje lepi deo Srbije pogodan je samo za tranzitni turizam.
